De beëdiging was een slecht toneelstuk

De beëdiging was een slecht toneelstuk

De beëdiging van de ministers en staatssecretarissen op maandag 5 november werd door de koningin in een opmerking terzijde als toneelstuk aangemerkt. En dat was het ook, een slecht geregisseerd toneelstuk. In het parlement was voorgesteld om de beediging voor het eerst in het openbaar te doen. De koningin had dat in eerste instantie geweigerd, waarom weet niemand want de koningin legt geen verantwoording af. Er was in ieder geval bij de Tweede Kamer geen begrip voor die weigering , de Kamer eiste openbaarheid.
Vervolgens maakte de Rijksvoorlichtingsdienst er een puinhoop van. Ze begonnen tien minuten te vroeg waardoor de NOS nog niet was aangesloten en ze gebruikten slechts één camera die in een belabberde positie stond. Uiteraard is dat de koningin niet aan te rekenen want die is nergens voor verantwoordelijk. De beëdiging zelf was uitermate vreemd. Normaal is dat degene die de eed of belofte afneemt het hele formulier zelf voorleest en vervolgens persoon voor persoon de eedsformule of belofte laat uitspreken. Daarbij richt de persoon die beëdigd moet worden zich uiteraard tot degene die deze afneemt.
Hier was de zaak anders, de directeur van het kabinet van de koningin las de formule voor waarna de bewindspersonen deze één voor één bevestigden. Absoluut niet zichtbaar was of men dat deed, staande tegenover de koningin of tegenover de directeur van het kabinet. Door de zeer slechte camera registratie leek het er op dat de koningin ergens aan de zijkant toekeek. Dat lijkt geen behoorlijke taakvervulling.
Dat de beëdiging nog een keer herhaald werd zonder dat van enige betere beelden sprake was lokte de uitspraak van de koningin over een toneelstuk uit. Dat was het misschien ook wel, maar een heel slecht toneelstuk, het was niet eens duidelijk wie hier eigenlijk de hoofdrol speelde.
Een salariskorting als boete voor een wanprestatie lijkt hier op zijn plaats.

Ton Johannisse