“Weet je wat jij even moet doen?”, aldus kindervriend Ron Boszhard. De kijkertjes moeten hun juf overhalen om mee te doen aan de Koningsspelen. Een dag vol plezier, spel en een gratis Jumbo(®)-ontbijtje. Anders wordt het gewoon taal en rekenen.
Welk kind zegt daar nou nee tegen?
Slim de kunst afgekeken bij McDonald’s
De jaarlijkse Koningsspelen – een sportdag voor basisscholen – zijn een slim staaltje kindermarketing. Journalist Philip Dröge herkent de aanpak:
‘De Oranjes gebruiken dezelfde strategie als McDonald’s: pak je ze als kinderen, dan zijn het klanten voor het leven. Koekhappen of een Happy Meal, het verschil is helemaal niet zo groot.’ (Koningsspelen, initiatierite tot onderdaan)
Maar terwijl het aantal verkochte Happy Meals gestaag afneemt over de jaren, heeft de familie Van Oranje het beter bekeken: niemand dwingt je om je kind fastfoodtroep te voeren, de Koningsspelen zijn in de meeste gevallen verplicht.
Willem-Alexander als sportheld
En zo lopen ook in 2019 de meeste onderdaantjes tijdens onze nationale sportdag weer rond in een oranje hesje met het lachende gezicht van de grote leider erop. Ik zal de vergelijking met Noord-Korea maar niet maken.
Je kunt je afvragen hoe erg dat is. Veel basisschoolkinderen hebben immers een leuke dag en er is aandacht voor gezond bewegen; met dit jaar een focus op voldoende (kraan)water drinken.
Je kunt je ook afvragen of je daar Willem-Alexander voor nodig hebt. Hij kijkt weliswaar graag naar sport en heeft in het bestuur van het IOC gezeten, maar om nou te zeggen dat WA het toonbeeld is van ‘gezond bewegen’.
Bovendien, wat is de boodschap precies achter Willem-Alexander als held?
Zijn status zullen de kinderen nooit bereiken – plastic kroontje of niet. Tenzij ze met zijn oudste dochter trouwen. Een perspectief dat niet erg voor de hand ligt voor kinderen uit ‘aandachtswijken’ die de doelgroep vormen van de organiserende Krajicek foundation.
Cruijff & Krajicek veel betere voorbeelden
Je kunt het Richard Krajicek niet kwalijk nemen. Hij zag in 2013 een geweldige kans om meer aandacht te krijgen voor ‘zijn’ goede doel: kinderen sociaal veilig en sportief laten opgroeien. Door het label ‘geschenk aan de koning‘, wist hij de nodige subsidie los te peuteren. Ook de Cruijff Foundation haakte aan.
Maar beide heren zijn zelf natuurlijk een veel beter voorbeeld voor jonge kinderen in aandachtswijken.
Cruijff werd geen groenteboer zoals zijn vader (erfopvolging..) – hij groeide uit van straatschoffie tot de grootste voetballer die Nederland ooit gekend heeft.
Krajicek kwam als asielzoeker ter wereld – en kreeg pas als kleuter een Nederlands paspoort. Ondanks zijn monomane vader – met wie hij begin jaren ’90 brak – won hij het meest prestigieuze tennistoernooi ter wereld.
Wat hij daarna deed is nog veelzeggender: de geplande rijtour door de stad om zich te laten toejuichen (à la sommige ongekozen staatshoofden) zegde hij af. In plaats daarvan gaf hij een tennisclinic aan kinderen in een achterstandswijk.