Nederland is doorweekt met en door het koninklijk gif, anders kan het niet genoemd worden. De ‘firma Oranje’ met de majesteit als bewind- en woordvoerder heeft Nederland in de wurggreep. Het doel is gênant duidelijk: continueren van hun rijke en vorstelijke leven op kosten van de burgers.
Om dat doel te bereiken én te behouden worden alle mogelijke machtsmiddelen ingezet; heel veel zorgvuldig geselecteerde en vooral beïnvloedbare (dus zeer bruikbare) mensen die worden uitgenodigd ten paleize, het wekelijks geheime overleg met de minister-president, het te pas en te onpas eveneens geheime ‘doorzagen’ van de ministers als de majesteit dat wenst, de niet-willige pers monddood maken door opgestelde privacyregels, de tenen krommende Blauwbloed tv-serie van Jeroen-‘slijm’-Snel van de EO, de jaarlijkse treurniswekkende en geldverslindende bezoeken in het land op 30 april om het volk ’te vriend’ te houden en om vooral niet te vergeten de Vereniging Verslaggevers Koninklijk Huis (VVKH) om er zeker van te zijn dat het volk positief wordt geïnformeerd dus blijft denken over de firma Oranje.
De werkijver van de majesteit, ook wel als controlefreak omschreven, wordt al jarenlang uitbundig geroemd. Ooit heb ik me gebogen over de vraag waaraan dan zo hard en zoveel gewerkt werd, maar het inzicht kwam vrij spoedig na een analyse van het doen en laten van de majesteit en door de vraagstelling van het ‘waarom’. Het antwoord was zo simpel: Status en macht, handhaven van de bestaande situatie en vooral vergroten van het familiekapitaal.
Daar gaat het om, niets meer en niets minder, en daaraan heeft ‘de spek-en-bonen mevrouw’ (volgens Youp van ’t Hek) haar handen meer dan vol!
En om dat te bereiken worden mensen geterroriseerd door de koninklijke macht en door de koninklijke uitnodiging, wordt het charmeoffensief ingezet op 30 april en worden alle mogelijke andere publieke optredens geënsceneerd. Dat is ’tol’, de prijs voor hun doel. Begrijpelijk dat vanuit de koninklijke koets niet zichtbaar voor het Nederlandse volk langs de kant van de straat de middelvinger wordt opgestoken.
Mensen die hijgend en kwijlend hun koninklijke uitnodiging ontvangen, geen boodschap meer hebben aan hun rede en hun integriteit. Ach, dat betreft een niet uit te roeien categorie type mensen en daarmee valt ook wel te leven. Dat soort losers hebben in feite aanzien noch betekenis, en naar alle waarschijnlijkheid wordt ook op koninklijke wijze op dit soort marionetten neergekeken.
Maar kunnen de krantenlezers in Nederland erop rekenen dat de kranten en journalisten van de Vereniging Verslaggevers Koninklijk Huis hun objectiviteit in de berichtgeving niet verliezen en niet ten ondergaan in de koninklijke tirannie?